Lola begon er maandag al mee, of was het al de week voordien? In ieder geval: ze was de eerste van de klas die twee bladen papier aan elkaar plakte met de schilderstape en erop tekende. 'Kijk Juf, ik heb een boek gemaakt!' We lieten alles liggen 's middags, alle materiaal, en onafgemaakte boeken, zodat iedereen terug aan de slag kon na een speeltijd of een middagpauze. Lola's werkijver stak heel wat kleuters aan. En ik nam een stukje voor mijn rekening: 'als je wil, kan je een gekleurd papier nemen als kaft voor je boek?' en 'ik heb hier nog wel wat stickers en allerlei klevertjes, kunnen jullie die ook gebruiken?' en 'oh kijk, ik heb nog stempelstiften, da's misschien ook leuk'. De schilderstape gebruiken was een hele uitdaging: het is immers een truukje om je vinger onderaan de tape te stoppen, met duim en wijsvinger vast te nemen, trekken, en over het zaagrandje heen naar beneden trekken en scheuren. Niet eenvoudig! Iedereen die regelmatig plakband op een rolletje gebruikt, weet wel waarover ik praat. Er komt geen schaar aan te pas, want dan plakt de tape daar aan vast, dus alles met onze twee handen. Maar we zijn niet voor niets een 'helpende groep kleuters' zodat de oudere kinderen het wel even aan de jongere leren, tonen, helpen, voor hen doen, kijken of ze het goed onder de knie hebben en zelfs een applaus geven als het lukt! Super toch?
Er kwamen werkelijk fantastisch mooie werkjes tevoorschijn. Iedereen op zijn of haar manier, alweer, met één of meerdere bladen in één boek, of drie pagina's die een lange tekening werden,... Hoe meer materiaal, hoe rijker de werkjes werden, hoe groter de concentratie, hoe meer hulp aan elkaar, hoe meer trots en fierheid over wat ze zelf kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten